Strony

niedziela, 15 września 2013

Żółte złoto - Kurkuma.



Kłącze ostryżu (kurkumy) – Rhizoma Curcumae) jest rośliną uprawną, spokrewnioną z imbirem. Rośnie w ciepłych klimatach na całym świecie, jednak najbardziej popularna jest przede wszystkim w Indiach gdzie znalazła swoje szczególne zastosowanie w medycynie.
W Polsce jest ona głównie znana jako przyprawa używana do wielu potraw, chociażby w celu zabarwienia na żółto ryżu czy też makaronu.

Surowiec kurkumy zawiera kurkuminoidy – ok. 2% (w wśród nich kurkumina, monodemetoksykurkumina, didemetoksykurkumina), kwas ferulowy i olejek eteryczny 3-5%.
Kurkumina – curcumin jest to dimer kwasu ferulowego o żółtej barwie i dużej aktywności biologicznej. Kurkumina przenika z jelit do krwi w 65% po podaniu doustnym. Jest wydalana z ustroju w połączeniu z kwasem glukuronowym.

Aby kurkumina była bardziej przyswajalna(nawet 2000x) z układu pokarmowego do krwiobiegu należy podawać ją  z piperyną.



Piperyna to alkaloid piperydynowy pieprzu czarnego. Suchy owoc pieprzu czarnego –zawiera od 5,2 do 13,3% piperyny. Piperyna (Piperinum), jest substancją krystaliczną, bezbarwną lub kremową, rozpuszczalną w spirytusie. Związki piperynowe zwiększają ukrwienie przewodu pokarmowego w trakcie trawienia, co ułatwia przenikanie składników pokarmowych z jelit do krwi i limfy.

Dawki piperyny: 5-10 mg 1-2 razy dziennie przez 3 miesiące; potem przerwa 1-2 miesiące i można powtórzyć leczenie.

W obrocie handlowym są liczne preparaty zawierające wyciąg z owoców pieprzu standaryzowanego na zawartość piperyny (50-90%, rzadziej 95%) oraz czystą piperynę.


Wciąż mało kto wie, że kurkumina posiada ogromne właściwości przede wszystkim lecznicze.

Kurkumina wykazuje silne działanie antyoksydacyjnych, żółciopędne i żółciotwórcze, rozkurczowe i przeciwzapalnie. Wyciągi z kurkumy przywracają prawidłową kurczliwość pęcherzyka żółciowego, pobudzają wydzielanie śliny, soku żołądkowego, jelitowego i trzustkowego. Wydatnie poprawiają proces trawienia i wchłaniania składników pokarmowych. Kurkuma ułatwia rozpuszczenie i usunięcie złogów żółciowych z układu żółciowego. Składniki terpenowe i ferulowe kurkumy odkażają drogi żółciowe. Liczne badania udowodniły również właściwości przeciwbakteryjne, hepatoprotekcyjne (ochraniające miąższ wątroby), przeciwmiażdżycowe, antywirusowe i antynowotworowe.
Ta niezwykle cenna przyprawa przyśpiesza również gojenie się ran, czy też pomaga w redukcji złego cholesterolu. Jej równie ważnym osiągnięciem jest to, że zmniejsza ryzyko zachorowań na zawał serca. Obecnie trwają również wnikliwe badania nad jej zastosowaniem w leczeniu cukrzycy, Alzheimera czy też reumatoidalnego zapalenia stawów.

Ponadto oczyszcza ciało z wszelkich szkodliwych toksyn, dzięki czemu hamuje proces starzenia się naszego organizmu. To także wpływa na to, że kurkuma znajduje swoje szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym. Działa zbawiennie na naszą skórę, doskonale radzi sobie z trądzikiem, wieloma przebarwieniami, a także pomaga w leczeniu ciężkiej choroby skórnej jaką jest łuszczyca. 


Poza wspomnianymi już właściwościami najistotniejszą zaletą kurkuminy jest właśnie jej przeciwnowotworowy potencjał we wszystkich trzech fazach karcynogenezy.

Już w 2011 roku zostało naukowo udowodnione, że pomaga zabezpieczyć organizm przed pojawieniem się nowotworu.

Najważniejszą cechą kurkuminy jest właśnie hamowanie funkcji czynnika NF-kB, czyli białka blokującego apoptozę (naturalną śmierć komórki np. uszkodzonej), przyczyniającego się do powstawania niemal 95% wszystkich nowotworów. Kurkumina jako inhibitor NF-kB przyczynia się do wywołania apoptozy, czyli obumarcia uszkodzonych komórek, także nowotworowych. Ma również silne właściwości antyoksydacyjne, hamuje m.in. syntezę tlenków azotu, należących do grupy tzw. wolnych rodników. Kurkuminie przypisuje się również właściwości hamujące proliferację (gwałtowne namnażanie) oraz inwazję komórek rakowych.

Obiecujące efekty stosowania kurkuminy obserwuje się w leczeniu następujących nowotworów: chronicznej białaczki limfocytarnej, chłoniaka, raka trzustki, pęcherza, okrężnicy i dróg żółciowych oraz raka skóry. Kurkumina jest dobrze tolerowana przez organizm, a wysokie dawki jej stosowania powodują zaledwie minimalne działania niepożądane.



Ponadtto kurkumina powstrzymuje rozwój następujących bakterii i grzybów: Corynebacterium diphtheriae, beta-hemolytic streptococci, Microoccus pyogenous var aureus, Staphylococcus aureus, Mycobacterium tuberculosis, Vibrio cholerae, Salmonella typhi, Clostridium perfringens (w stężeniu 0,05%), Klebsiella aerogenes, Sclerotium solfsii, Fusarium moniliforme, Helminthosporium sacchari, Physalospora tucumanesis, Aspergillus niger,  S. aureus, S. paratyphi, Trichophyton gypseum i Mycobacterium tuberculosis, w koncentracji 1 do 20,000.

Preparaty kurkumowe są stosowane w leczeniu niewydolności wątroby, kamicy żółciowej, wirusowego zapalenia wątroby, stanów zapalnych i zatruć wątroby, żółtaczki i zaburzeń wydzielania soków trawiennych. 

Dawki przetworów z kurkuminy są następujące:
 
Odwar – Curcumae 25:500 – w ciągu dnia wypić całą porcję;

Sproszkowane kłącze – 3 razy dz. po 1 g;

Nalewka na alkoholu przynajmniej 70% – Tinctura Curcumae 1:5 – doustnie 5 ml 3 razy dziennie po rozmieszaniu z wodą. 

Polskim preparatem kurkumowym jest Solaren – płyn, który można zażywać doustnie w dawce 3-5 ml w 100 ml wody, nawet kilka razy dziennie przy zaburzeniach czynności wątroby, zaburzeniach trawienia, biegunkach i kamicy żółciowej.
Ponadto polecam Solaren w leczeniu przewlekłych chorób skóry, układu żółciowego, moczowego i przy zaburzeniach przemiany materii (otyłość, samozatrucia metaboliczne, cukrzyca).



Źródła:

 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz